Glazura kuchenna to najczęściej wybierany materiał wykończeniowy ścian, przede wszystkim między blatem a krawędzią górnych szafek. W tym miejscu glazura do kuchni może najlepiej „zaprezentować” swoje zalety.
Glazura to nazwa płytek ceramicznych o najsłabszych parametrach. Nie oznacza to wcale, że najgorszych. Płytki tego typu nie muszą być odporne na mróz, ścieranie czy uszkodzenia mechaniczne, ponieważ przeznaczone są wyłącznie na ściany. Nie istnieje glazura podłogowa do kuchni czy innego pomieszczenia – wymogi stawiane podłogom ceramicznym spełnia tylko terakota, gres i płytki klinkierowe.
Płytki ceramiczne, a wśród nich glazura kuchenna, są całkowicie niewrażliwe na wodę (nie dotyczy to jednak spoin między kafelkami, chyba że zastosuje się fugę epoksydową). Dobrze też znoszą wysoką temperaturę, choć z czasem pod jej wpływem szkliwo może pokrywać się nieestetycznymi pajączkami spękań. Ale na ścianach, nawet za kuchenką, temperatura nie rośnie aż tak bardzo, by uszkodzić glazurę kuchenną.
Największą zaletą glazury do kuchni jest jej gładka powierzchnia, na której trudno osadzają się zabrudzenia. Nawet jeśli znajdą się na kafelkach, łatwo je usunąć. Dotyczy to zarówno zabrudzeń, które powstają podczas przygotowywania potraw (szatkowania, blendowania itp.), jak i w czasie gotowania, kiedy razem z parą wodną unoszą się drobinki tłuszczu i osiadają na wszystkich powierzchniach. Glazurę kuchenną łatwo umyć zwilżoną ściereczką, a jeśli brud zdążył zaschnąć, bez wahania można użyć silniejszych środków chemicznych – szkliwo płytek jest odporne na ich działanie.
Tym, co może zagrozić glazurze kuchennej, są uszkodzenia mechaniczne. Przykładowo, jeśli podczas pracy w kuchni wypadnie nam z ręki nóż czy inny ciężki przedmiot i z dużą siłą uderzy w płytkę, może ona pęknąć. Takie wypadki zdarzają się jednak rzadko.
Dobierając glazurę do kuchni, warto wziąć pod uwagę dwa aspekty – wielkość i styl wnętrza oraz powierzchnię płytek. Obecnie modne są płytki wielkoformatowe o prostokątnym kształcie (o wymiarze dłuższego boku powyżej 40 cm), warto jednak pamiętać, że wyglądają one dobrze w przestronnych wnętrzach, ale nie nadają się do małych kuchni. I odwrotnie – jeśli kuchnia jest duża, to zbyt małe płytki mogą w niej wprowadzić wrażenie chaosu (nie dotyczy to mozaik, które mają melanżowy układ kolorów).
Glazura do kuchni powinna być błyszcząca i utrzymana w jasnych odcieniach, dzięki czemu kuchnia wyda się jaśniejsza i bardziej przestronna. Co więcej, jasne i lśniące powierzchnie nadadzą wrażenie czystości.
Powierzchnia płytek ceramicznych może być gładka lub strukturalna (żłobienia, pofalowania, imitacja drewna). Kafelki strukturalne wyglądają bardzo efektownie, ale w kuchni mogą być kłopotliwe, gdyż we wklęsłych elementach łatwo gromadzi się brud. Dotyczy to szczególnie elementów dekoracyjnych, które często mają wypukłe wzory. Warto ich używać z umiarem, a najlepiej unikać ich układania tam, gdzie będą się bardzo brudzić – bezpośrednio za płytą grzewczą, zlewozmywakiem czy fragmentem blatu najczęściej używanym do pracy.
Glazura nie musi spełniać specjalnych wymogów, ale nie znaczy to, że można w ogóle nie zwracać uwagi na parametry płytek. Koniecznie należy upewnić się, że kolorystyka i kaliber płytek we wszystkich opakowaniach są takie same – w przeciwnym razie trudno będzie je estetycznie ułożyć. Płytki pochodzące z różnych partii produkcyjnych mogą znacząco różnić się barwą, dlatego konieczne jest zwrócenie uwagi na kod kolorystyczny na opakowaniu. Z tego względu zalecane jest też kupowanie nieco większej ilości glazury (ok. 10% więcej niż potrzeba), by w przyszłości w razie potrzeby móc zastąpić uszkodzone płytki bez konieczności dokupowania ich. Po pewnym czasie dany wzór może już nie być dostępny, trudno będzie też dobrać płytki w odpowiedniej tonacji.
Podobnie rzecz się ma z kalibracją glazury. Kaliber określa rzeczywisty wymiar płytki, a właściwie odstępstwo wymiarowe od deklarowanego formatu – kafelki mogą być bowiem nieco mniejsze lub nieco większe (zwykle różnica mieści się w granicach 2 mm). Przy zakupie należy wybierać opakowania płytek o tym samym kalibrze, dzięki czemu będzie można je bez problemu rozłożyć na ścianie i estetycznie ułożyć.
Trzecią kwestią jest klasa jakości płytek. Tylko klasa pierwsza ma normowo określoną ilość płytek wadliwych (nie może ona przekraczać 5% w partii), natomiast klasa druga i trzecia są uznaniowe i zależą od wewnętrznych regulacji producentów. Niższe klasy są tańsze, więc czasem ich zakup jest okazją – warto jednak sprawdzić, jaką liczbę wadliwych kafelków dopuszcza w nich producent, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek.
Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:
a także w wybranych miastach:
firmy budowlane Radom
firmy budowlane Rybnik
firmy budowlane Rzeszów