Fugowanie płytek podłogowych i ściennych – poradnik

Fugowanie ma istotny wpływ na efekt wizualny kompozycji z płytek ceramicznych, kamiennych i wykonanych z innych materiałów. Chcąc osiągnąć oczekiwane rezultaty wizualne i trwałościowe, należy dobrać odpowiedni rodzaj, grubość i kolor spoiny.

Fugowanie płytek z powodzeniem można wykonać samodzielnie. Przed rozpoczęciem tej czynności warto się dowiedzieć, na co zwrócić uwagę przy wyborze rodzaju fugi oraz jak prawidłowo przeprowadzić kolejne etapy prac.

Czym jest fugowanie?

Fugowanie, inaczej nazywane spoinowaniem, to ostatni etap prac podczas układania glazury lub terakoty, płytek gresowych, klinkierowych, kamiennych lub okładziny z cegły. Właściwy dobór materiału fugi oraz jej grubości warunkuje odpowiednią pracę powierzchni. Na ostateczny efekt wizualny duży wpływ ma również kolor spoiny.

Proces fugowania rozpoczyna się od wybrania rodzaju i koloru fugi. Pierwszy parametr zależy przede wszystkim od materiału, z którego wykonane są płytki, oraz od powierzchni, na której się znajdują (podłoga lub ściana, wewnątrz lub na zewnątrz obiektu, w pomieszczeniu suchym lub mokrym). Kolor fugi zależy natomiast od efektu, jaki chcemy osiągnąć (np. wyeksponowanie poszczególnych elementów lub uzyskanie jednolitej powierzchni).

Szerokość spoin związana jest nie tylko z estetyką – umożliwia ona również odpowiednią pracę całej powierzchni. Jest to szczególnie ważne w przypadku fugowania płytek podłogowych na ogrzewanych powierzchniach podłogowych, powierzchniach zewnętrznych oraz przy zastosowaniu elementów wielkowymiarowych. Wytyczne dotyczące szerokości fug zawarte są w przepisach i zaleceniach budowlanych.

Fugowanie płytek – jakich produktów użyć?

Do fugowania płytek niezbędny jest odpowiedni rodzaj zaprawy. Producenci najczęściej oferują sypkie mieszanki, które należy rozrobić z wodą (zaprawy jednoskładnikowe) lub miałką zaprawę cementową do rozrobienia z emulsją wzbogaconą o środki o działaniu uelastyczniającym (zaprawy dwuskładnikowe). Zaprawa do fugowania płytek może mieć postać:

  • zaprawy tradycyjnej cementowej – ma ona postać pylastego proszku składającego się z cementu z dodatkami o działaniu modyfikującym oraz wypełniaczami mineralnymi wpływającymi na fakturę i parametry użytkowe spoiny. Najczęściej używa się jej do fugowania płytek ściennych;
  • zaprawy cementowej uelastycznionej – produkowana jest w formie zaprawy cementowej wzbogaconej polimerowymi dodatkami modyfikującymi. Oprócz tego w składzie takich produktów można znaleźć mineralne i syntetyczne środki wypełniające, które umożliwiają zmniejszenie porowatości struktury spoiny. Zaprawy te charakteryzują się krótkim czasem wiązania, mrozoodpornością i wodoodpornością. Nie wszystkie są natomiast wodoszczelne. Jednym z rodzajów fug uelastycznionych są zaprawy epoksydowe, które posiadają wysokie parametry wodoszczelności, mrozoodporności oraz chemoodporności;
  • uszczelniacza elastycznego – ma on postać gotowej do użycia masy silikonowej, silikonowo-kauczukowej, poliuretanowej lub akrylowej. Fugi tego rodzaju charakteryzują się wodoszczelnością i nie zagrażają im zmiany temperatur. Mogą być poddawane działaniu chemikaliów bez obawy o zniszczenie ich struktury.

Spoiny między płytkami często zawierają dodatek środków zabezpieczających przed zagrzybieniem, zwiększających trwałość koloru lub blokujących wchłanianie wody. Popularne jest także dodawanie do zapraw wypełniaczy ozdobnych.

Wybór rodzaju fugi zależy przede wszystkim od materiału, z którego wykonane są płytki. Fugowanie płytek gresowych oraz klinkierowych najczęściej przeprowadza się z użyciem zapraw cementowych lub mas epoksydowych. Są to równocześnie najbardziej popularne rodzaje fug. Ich stosowanie nie jest zalecane jedynie wtedy, gdy płytki wykonane są z kamienia podatnego na odbarwienia (w takim przypadku konieczne jest użycie mas z dodatkiem cementu, trasu lub zwykłych zapraw w kolorze białym). Ważne, aby pamiętać, że w przypadku płytek klinkierowych układanych na zewnątrz najlepiej zdecydować się na zaprawę elastyczną, która nie będzie odkształcać się pod wpływem wahań temperatur, będzie odporna na wodę i nieestetyczne wysolenia.

Fugowanie płytek krok po kroku

Fugowanie można rozpocząć po upływie czasu niezbędnego na związanie zaprawy klejowej, a więc minimum po 24 godzinach od ułożenia płytek. Pierwszym krokiem jest usunięcie krzyżyków między płytkami, oczyszczenie powierzchni oraz zwilżenie przestrzeni pomiędzy płytkami, co zapobiegnie pękaniu fug. Zaprawę do fugowania należy przygotować ściśle według wskazań producenta. Gotową masę nakłada się z użyciem szpachli. Po wykonaniu tej czynności fugę trzeba dokładnie wcisnąć między szczeliny, używając gumowej pacy. Spoinowanie przeprowadza się partiami po około 3–4 m2 powierzchni. Po upływie około 10 minut (po przeschnięciu fugi) wypełnione miejsca należy przetrzeć wilgotną gąbką w celu wygładzenia spoiny. Czym umyć płytki po fugowaniu? Najlepiej sprawdzają się specjalne preparaty o lekko kwaśnym odczynie, które zapobiegną powstaniu nieestetycznych smug. Płytki należy przetrzeć miękką ściereczką nasączoną preparatem lub wodnym roztworem preparatu (o stężeniu wskazanym na opakowaniu preparatu).

Chcąc zlecić pracę związaną ze spoinowaniem, należy przygotować się na koszt ok. 15 zł/m2.

Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

© 2022 Wszelkie prawa zastrzeżone. Pogotowie Budowlane.
crossmenu