Zamiokulkas zamiolistny – wszystko, co trzeba wiedzieć o jego uprawie

 

Zamiokulkas zamiolistny to bardzo efektowna i coraz częściej spotykana we wnętrzach roślina. Warto dowiedzieć się, jak go prawidłowo uprawiać i pielęgnować, żeby dobrze wyglądał i cieszył się zdrowiem.

Miłośnikom roślin o ciekawych liściach na pewno spodoba się zamiokulkas zamiolistny. Ponieważ jest wyjątkowo łatwy w uprawie, będzie świetną propozycją dla osób, które nie mają ręki do roślin.

Zamiokulkas zamiolistny – charakterystyka

Zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamiifolia) to wieloletnia roślina zielna z rodziny obrazkowatych (Araceae). Pochodzi ze wschodnich i południowo-wschodnich rejonów Afryki. W warunkach naturalnych rośnie na górskich sawannach, ubogich glebach, często w cieniu większych od siebie roślin. Z kolei w Polsce uprawia się ją jako roślinę doniczkową. W warunkach naturalnych może osiągać 1,5 metra wysokości, natomiast w uprawie zwykle jest o połowę mniejszy.

Zamiokulkas zamiolistny wytwarza podziemne kłącze z pąkami przybyszowymi, z których wyrastają liście będące największą ozdobą rośliny. Są one wzniesione, długie i pierzastozłożone. Mają intensywnie ciemnozielony kolor, są błyszczące i skórzaste. Ich ogonki są u nasady zgrubiałe i można na nich zauważyć prążki i plamki koloru brązowozielonego. Kwiat zamiokulkas rośnie dość powoli. Każdego roku może wypuszczać od 3 do 7 nowych liści. Mogą one opadać na boki, dlatego roślina ta potrzebuje bardzo dużo miejsca. Zdarzają się też egzemplarze o bardziej strzelistym pokroju. W warunkach naturalnych zamiokulkas wytwarza oryginalne, kolbowate, niezbyt atrakcyjne kwiaty, jednak okazy hodowane w domu rzadko kwitną.

Zamiokulkas – uprawa

Oprócz walorów dekoracyjnych dużym atutem zamiokulkasa zamiolistnego są jego niewielkie wymagania. Nie powinien on zatem sprawiać problemów nawet osobom, które nie mają doświadczenia w uprawie roślin. Zamiokulkas nie wymaga zbyt częstego podlewania, dokarmiania czy też innych, bardziej skomplikowanych zabiegów. Dobrze znosi suszę i niedobór światła, nie jest też podatny na choroby lub ataki szkodników.

Jeśli chodzi o stanowisko do uprawy zamiokulkasa, to najlepiej będzie się czuł w miejscu jasnym, ale nie w pełnym słońcu, gdyż grozi to poparzeniem liści. Dobrze znosi większe zacienienie, ale kiedy jest zbyt ciemno, to liście zaczynają się wyciągać i stają się jasnozielone. Wyginają się one w kierunku światła, należy więc obracać od czasu do czasu doniczkę. Najlepsza temperatura dla zamiokulkasa mieści się w przedziale od 20 do 30℃. Z kolei zbyt niska temperatura (poniżej 5℃) może być przyczyną obumierania rośliny.

Istotnym aspektem każdej uprawy jest wybór odpowiedniego podłoża. Zamiokulkas zamiolistny może być uprawiany w żyznej, próchnicznej, przepuszczalnej glebie, której odczyn powinien mieścić się w przedziale od kwaśnego do lekko kwaśnego. Doniczka, w której zostanie posadzona roślina, powinna być sporych rozmiarów, tak by kłącza rośliny mogły się w niej swobodnie rozrastać. Po posadzeniu roślina nie musi być zbyt często dokarmiana. Warto ją zasilać nawozem wieloskładnikowym do roślin doniczkowych.

Najprostszym sposobem rozmnażania zamiokulkasa zamiolistnego jest podział dorosłego egzemplarza. Zaleca się to robić wiosną przy okazji przesadzania. Młodsze egzemplarze należy przesadzać każdego roku, z kolei w przypadku starszych wystarczy przeprowadzać ten zabieg raz na trzy lata. Roślinę można także rozmnażać przez sadzonki liściowe, choć jest to znacznie dłuższy proces.

Zamiokulkasy są odporne na choroby i szkodniki roślin. Wystarczy przestrzegać zasad ich uprawy i pielęgnacji, by uniknąć wszelkich problemów. Jeśli roślinie zapewni się za dużo wody, a przy tym zbyt mało światła i zbyt niską temperaturę, to może pojawić się fytoftoryza lub zgnilizna korzeni.

Zamiokulkas – podlewanie

Dużym atutem tej rośliny jest fakt, iż gromadzi ona wodę w liściach i kłączach, co sprawia, że nie trzeba go bardzo często podlewać. Poradzi sobie z okresową suszą – bez wody może wytrzymać nawet kilka tygodni. Zdecydowanie większym problemem dla zamiokulkasa będzie sytuacja odwrotna, czyli nadmiar podlewania i wody. Zbyt często podlewany może zacząć gubić liście, a korzenie mogą gnić, co z kolei prowadzi do obumarcia rośliny. Dlatego bardzo ważne jest kontrolowanie stanu górnej warstwy podłoża. Tylko w momencie, gdy będzie ona sucha, wymagane jest podlanie rośliny. Ważna jest także woda użyta do podlewania – powinna ona postać przynajmniej dzień lub dwa w pokojowej temperaturze. Przy podlewaniu zamiokulkasa należy także pamiętać o tym, by unikać moczenia liści, gdyż mogą stracić swój blask. W okresie zimowym podlewanie należy znacznie ograniczyć.

Sprawdź firmy w wybranych województwach:

a także w wybranych miastach:

© 2022 Wszelkie prawa zastrzeżone. Pogotowie Budowlane.
crossmenu