Zobacz listę sprawdzonych wykonawców domu. Kontakty do firm budowlanych z Twojego regionu z terminami na 2023/2024 - w jednym miejscu. Katalog zawiera 4001+ firm.
Wyznaczenie punktu zero jest określane jako “kluczowe” nie bez przyczyny. Jest ono istotne dla wykonawców zarówno prac budowlanych, jak i projektowych. Sprawdź, kto wyznacza punkt zero budynku i kiedy należy tego dokonać.
Opisując punkt zero budynku, warto zacząć od… początku! Punkt zero, znany także jako poziom zero oraz punkt posadowienia posadzki (PPP), pełni wiele funkcji.
Przede wszystkim, jest punktem odniesienia wszystkich pozostałych prac budowlanych oraz robót ziemnych. Ponadto odpowiada miejscu, w którym kończą się fundamenty (oczywiście, o ile jest odpowiednio wyznaczony).
Dodatkowo, w projektach budowlanych wartość zerowa rzędnej odniesienia jest określona również przez wysokość bezwzględną dla danego poziomu względem powszechnie przyjętego układu odniesienia (poziomu morza).
Warto także wspomnieć, że punkt zero jest kluczowy również dla celów projektowych. Musi odpowiadać wytycznym z planu zagospodarowania przestrzennego oraz uwzględniać zmienność poziomu terenu, a także wszystkie występujące nierówności.
W celu wyznaczenia właściwego poziomu zero budynku należy przeprowadzić proces tyczenia obiektu. Zajmuje się tym geodeta. Jeżeli chodzi jednak o jego szczegółowe kompetencje czy to, co znajduje się w jego zakresie wykonywanych usług, o tym piszemy w dalszej części tekstu.
Wytyczenie zarysu budynku jest kluczowym etapem budowy. Najprościej rzecz ujmując, polega ono na wyznaczeniu jego dokładnego położenia na działce. Mimo że mogłoby się wydawać, iż jest to bardzo proste do wykonania, w rzeczywistości potrafi być dość skomplikowane. Dlatego też wykonanie tyczenia budynku oddelegowuje się specjaliście, czyli geodecie.
Zanim omówimy cały proces wytyczenia zarysu budynku, zatrzymajmy się na chwilę jeszcze przy materiałach niezbędnych do wykonania tej czynności.
Są to przede wszystkim ławy ciesielskie/drutowane. Każda ława jest wykonana z 2 palików i deski (2,5 cm grubości). Zarówno paliki, jak i ławy są dostępne w każdym większym markecie budowlanym.
Biorąc pod uwagę, że 1 oś budynku (czyli 1 ściana) to 2 ławy, łatwo obliczyć, że na dom o kształcie np. kwadratu czy prostokąta potrzeba aż 8 ław.
Nie można zapomnieć także o sznurku i gwoździach!
Skoro wiadomo już, co jest potrzebne do wykonania tyczenia budynku, pora na opisanie procesu wytyczenia zarysu budynku. Jest to nic innego jak przeniesienie projektu budynku na teren.
Główny obrys budynku i ściany nośne są wyznaczane przez osie konstrukcyjne. Krawędź, środek ławy lub ściany fundamentowej określa się na podstawie przedłużonych linii krawędzi ścian budynku.
Wyznaczenie osi konstrukcji jest bardzo istotne, ponieważ najczęściej jest nią środek ściany. Ważne jest również dokładne wymiarowanie osi ławy oraz krawędzi ściany, jako że muruje się na podstawie linii sznurka rozpiętego właśnie na krawędzi.
Zresztą, wszystkie linie, które oznaczają oś, są oznaczone rozciągniętym sznurkiem. Podczas procesu ustalania i rozpięcia sznurka, świetnie sprawdzają się ławy ciesielskie.
W deskę wbija się gwóźdź, a następnie - już na nim - zawiązuje się sznurek. Efektem tych prac jest oznaczenie - bezpośrednio w terenie - wszystkich osi budynku. Zdejmuje się je jedynie tuż przed wykonywaniem wykopów i montuje ponownie od razu po ich zakończeniu.
Wytyczenie zarysu domu to nie wszystko, co należy zrobić na tym etapie prac. Ustalenie punktu zero jest równie istotne. Dokonuje tego uprawniony geodeta.
Zastanawiasz się, w jaki sposób wyznacza się punkt zero? Geodeta na placu budowy - dokładnie na ławach ciesielskich - wyznacza minimum 2 punkty wysokościowe, czyli właśnie poziom zero.
Poziom ±0,00m można poznać po tym, że jest tam ustawiona najczęściej pozioma deska. Zdecydowanie ułatwia to pracę wykonawcom prac budowlanych, którzy wiedzą, jak ma wyglądać wykop pod fundamenty.
Geodeta to specjalista, który wykonuje zawód regulowany. Oznacza to, że zdobycie przez niego uprawnień wiąże się ze spełnieniem konkretnych kryteriów.
Do jego podstawowych zadań, poza wyznaczaniem punktu zero, zaliczają się m.in.:
Oczywiście, zakres obowiązków geodetów jest zdecydowanie szerszy. Wymieniliśmy jedynie “wycinek” jego pracy.
Jeżeli chodzi o rodzaje fundamentów, zaliczamy do nich płyty, stopy oraz ławy fundamentowe. Zapoznaj się z krótką charakterystyką każdego z nich.
Jest to sposób fundamentowania, który nie zyskał w Polsce dużej popularności. Wiąże się to głównie z tym, że jest przeznaczony przede wszystkim do obiektów niepodpiwniczonych.
Polega na tym, że niemal tuż nad gruntem kładzie się płytę żelbetową (odpowiednio pogrubioną). Z płyt fundamentowych korzysta się najczęściej wówczas, gdy grunt ma słabą nośność lub należy do “wymagających”.
Stopy fundamentowe są najczęściej wykorzystywane pod kominami i słupami. Posiadają kształt prostopadłościanu o podstawie czworokąta (prostokąta lub kwadratu). Wykonuje się je z żelbetonu lub betonu.
Ławy wykonuje się z betonu (najczęściej zbrojonego). Wylewa się je bezpośrednio w gruncie, w wykopach idealnie na ich wymiar lub w deskowaniu.
Ich wymiary to 30-40 cm grubości oraz ok. 60-80 cm szerokości (obliczanej, biorąc pod uwagę obciążenie konstrukcyjne obiektu).
Niedokładność pomiarowa, brak wzmocnień w miejscach oparcia ścian i inne błędy popełniane podczas stawiania fundamentów.
Stawianie fundamentów nie jest wcale tak proste. Podobnie jak i w przypadku innych prac budowlanych, i na tym etapie mogą wystąpić błędy.
Które z nich pojawiają się najczęściej? Plagą jest już niedokładność pomiarowa. Zdarza się, że zamiast precyzyjnego wymiarowania, dane wpisuje się na podstawie ilości kroków…
Kolejnym dość poważnym błędem jest brak wzmocnień w miejscach oparcia ścian. Oprócz tego relatywnie często wykonuje się za płytkie (lub zbyt głębokie) posadowienie fundamentów, niedostatecznie zabezpiecza się wykopy przed obsypywaniem czy też stosuje nieodpowiednie materiały do wykonania fundamentów.
Kilkukrotnie w tekście wspomnieliśmy już o tym, że wyznaczenie punktu zero budynku jest kluczowe dla dalszych prac. Co jednak w przypadku, gdy poziom zero zostanie wytyczony w niewłaściwy sposób…?
W sytuacji, gdy przy wyznaczaniu punktu zero nie zostanie uwzględniona rzeźba terenu, obiekt może być położony za wysoko lub za głęboko. Wiąże się to z tym, że, gdy budynek jest usytuowany w zagłębieniu i finalnie mieści się np. poniżej poziomu ulicy, strefa przyziemia może być regularnie zalewana. W sytuacji, gdy natomiast posadowienie domu jest zbyt głębokie, istnieje ogromne ryzyko uciążliwości podczas połączenia instalacji wodociągowej czy też kanalizacyjnej.
Zdarza się również, że niezbędny może okazać się montaż dodatkowych pomp odprowadzających ścieki.
Czy punkt zero i stan zero to analogiczne pojęcia? Mimo że “brzmią” tak podobnie, oznaczają zupełnie coś innego.
Jak już wiesz, punkt zero (czy też poziom zero) odpowiada za wysokość posadzki względem poziomu morza.
Stan zero to natomiast osiągnięcie stanu budowy, w którym prace budowlane są ukończone do poziomu płyty parteru. Innymi słowy - poziom elementów budynku jest bardzo zbliżony do poziomu zero.
Niektórzy poprzez stan zerowy określają prace niezbędne do wykonania jeszcze przed rozpoczęciem budowy. Są to przede wszystkim roboty ziemne, wyrównanie działki, wykonanie fundamentów i ich zalanie, wykonanie instalacji wod.-kan., przyłączy mediów itd.
Po wykonaniu powyższych prac i osiągnięciu stanu zero, można już rozpocząć kolejny etap działań - na parterze (w pomieszczeniach na tym poziomie).
Co istotne - ukończenie stanu zerowego musi zostać odpowiednio udokumentowane. To kierownik budowy jest zobligowany do naniesienia właściwego wpisu do dziennika budowy.
Niestety, nie istnieje określony prawnie wykaz prac budowlanych niezbędnych do osiągnięcia stanu zero. Wiąże się to z tym, że zakres wymaganych robót może się różnić w zależności od technologii wznoszenia budynku czy jego specyfiki. My możemy jedynie wymienić te prace budowlane, które są niezbędne w największej ilości inwestycji.
Aby osiągnąć etap budowy, jakim jest stan zerowy, należy:
Sprawdź, czy to wiesz!