W wielu domach salon z kominkiem tworzy jedną z ważniejszych części domu. Aby móc cieszyć się spokojem i radością domowego ogniska, dobrze jest zadbać o właściwe wykonanie kominka.
Decydując się na budowę kominka i wybierając jego konkretny rodzaj, warto zwrócić uwagę na różne możliwości jego obudowy, jakie proponują specjaliści.
Do wyboru mamy różnego typu wykończenia, poczynając od obudowy kominka z płyt gipsowo-kartonowych (popularnie zwanych też płytami kartonowo-gipsowymi), bloczków, cegieł, aż do materiałów naturalnych, np. kamienia. Wybierając rodzaj obudowy, trzeba się zastanowić, czy ma być ciepła (akumulacyjna) i oddawać ciepło do pomieszczenia, w którym się znajduje przez promieniowanie, czy też powinna być zimna (takie polecane są do systemów kominkowych z płaszczem wodnym lub z dystrybucją gorącego powietrza) i umożliwiać rozprowadzanie ciepła również do innych pomieszczeń. Przedstawiamy różne rodzaje obudów, ich cechy i zasady montażu.
Jednym z najpopularniejszych rozwiązań stosowanych przy wielu aranżacjach wnętrz jest obudowa kominka z płyt gipsowo-kartonowych, zwanych w skrócie płytami g-k. Elementy te doskonale sprawdzają się jako osłona części kominka znajdujących się nad wkładem. Taki zabieg pozwala utrzymać lekkość całej zabudowy, zwłaszcza w niewielkich wnętrzach. Obudowa kartonowo-gipsowa wyróżnia się wysoką odpornością na ogień. Płyty gipsowo-kartonowe przystosowane do obudowy kominka (oznaczone symbolem F) najczęściej mają kolor czerwony. Wkłady kominkowe wzmocnione są włóknem szklanym, co prowadzi do trwałej ochrony przeciwpożarowej. Płyty nad wkładem kominkowym osłania się wełną mineralną pokrytą warstwą folii aluminiowej, aby nie pobierały ciepła od gorącego powietrza, lecz umożliwiały jego konwekcję i przedostawanie się przez wodne lub powietrzne systemy rozprowadzania ciepła. Dodatkowo izolację termiczną stosuje się na ścianie, przy której umiejscowiony jest kominek.
Do obudowy kominka płytami kartonowo-gipsowymi stosuje się dwie warstwy płyt. Jedną jest specyficznie nacięta płyta rodzaju F, drugą stanowi nieco cieńsza płyta wykorzystywana do gięcia na sucho bądź na mokro. Nacięcie płyty typu F umożliwia jej zakrzywienie i dopasowanie do powierzchni poszczególnych elementów kominka. Dzięki zastosowaniu drugiej, cienkiej płyty, uzyskuje się owalną i gładką powierzchnię. Jedną z ostatnich prac jest zagipsowanie połączeń płyt, osuszenie gipsu i pomalowanie kominka na wybrany kolor.
Innym sposobem wykończenia kominka jest obudowa z betonu komórkowego (inaczej gazobetonu). Zastosowanie takiego rozwiązania umożliwia nadanie konstrukcji lekkości i subtelności. Zaletą bloczków jest ich stosunkowo prosta obróbka. Beton komórkowy można łatwo przycinać i szlifować, co ułatwia nadanie konstrukcji niestandardowego, np. obłego kształtu. Do montażu od wewnątrz wykorzystuje się odpowiednio dopasowane oszlifowane płytki lub bloczki z betonu komórkowego. Między ściankami wkładu a bloczkami betonowymi umieszcza się wełnę mineralną z folią aluminiową, a od zewnątrz kominka stosuje się wykończenie z płytek lub tynku. Bloczki z betonu komórkowego mogą mieć różną gęstość, a co za tym idzie różną izolacyjność termiczną (im wyższa gęstość, tym mniejsza izolacyjność termiczna). Z bloczków o wysokiej gęstości można murować obudowy ciepłe, a z tych o niskiej gęstości – zimne.
Kolejnym popularnym materiałem wykorzystywanym do obudowy kominka jest cegła. Dzięki świetnej akumulacji ciepła cegła wolno się nagrzewa i długo stygnie, oddając ciepło do pomieszczenia. Jest więc polecana na obudowy ciepłe, ogrzewające pomieszczenie nawet po wygaśnięciu kominka. Chropowatą powierzchnię cegły można zaimpregnować, co zapobiegnie jej częstym zabrudzeniom. Do obudowy kominków dość często wykorzystywany jest materiał klinkierowy, który wyróżnia się gładką powierzchnią.
W dużych, przestronnych wnętrzach świetnie sprawdzają się kominki obudowane kamieniem naturalnym. Polecane są płyty lub elementy kamienia o grubości od 2,5 do 5 cm. Najczęściej do obudowy kominka stosuje się: marmur, trawertyn lub granit. Materiał z wapienia czy piaskowca, a także skały porowate (np. wspomniany trawertyn) warto wcześniej zabezpieczyć przed wnikaniem brudu. Obudowa kominka z cienkich kamiennych płyt akumuluje ciepło i wolno oddaje je do wnętrza domu.
Kolejnym popularnym rodzajem ciepłej obudowy kominka są kafelki, które wprowadzają do domu klimat dawnych czasów. Mogą być stosowane zarówno do obudowy kominka narożnego (wykorzystuje się wtedy kafle narożne), jak i tradycyjnego. Zaletą kominka obudowanego kaflami jest wysoka akumulacja ciepła, a także trwałość, wytrzymałość na uszkodzenia i łatwość czyszczenia. Efektowne kominki pokryte matowym wykończeniem doskonale sprawdzają się w nowoczesnych wnętrzach. Obudowa kaflowa tworzona jest ze standardowych kształtów materiału o kwadratowych bądź prostokątnych formach. Obecnie popularne są również kafelki o nieco wypukłych kształtach. Ceny takiego materiału nie są najniższe, ale warto zaznaczyć, że jest to wybór na długie lata.
Wybór materiału na obudowę kominka zależy od preferencji inwestora, rodzaju aranżacji wnętrza oraz jego wielkości. Każdy rodzaj obudowy powinien:
Odpowiednio dobrana zabudowa kominka z pewnością będzie cieszyć oczy mieszkańców domu i odwiedzających gości.
Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:
a także w wybranych miastach:
firmy budowlane Warszawa
firmy budowlane Białystok