Płyta tarasu betonowego na gruncie wymaga zabezpieczenia przeciwwodnego, by nie zniszczyła jej zamarzająca i rozmarzająca woda. Hydroizolacja tarasu nad pomieszczeniem ma podwójne zadanie – chronić płytę tarasu przed zniszczeniem i nie dopuścić do jej przeciekania.
Izolacja tarasu nad pomieszczeniem ogrzewanym polega przede wszystkim na ułożeniu ocieplenia, a następnie zastosowania na nim materiałów uszczelniających. Płyt styropianowych nie trzeba układać na tarasach na gruncie i nad pomieszczeniami nieogrzewanymi, np. nad garażem.
Hydroizolacja tarasu posadowionego bezpośrednio na gruncie jest najłatwiejsza do wykonania i najmniej tu okazji do popełnienia błędów wykonawczych. Jej pierwszy element stanowi odpowiednio uformowany spadek płyty podkładowej (wylewanej z tzw. chudego betonu). Formuje się ją tak, by nachylenie od ścian budynku na zewnątrz wynosiło 1–2%, czyli 1–2 cm na każdy metr długości tarasu. Pozwala to swobodnie spływać wodzie opadowej do ogrodu. Dopiero na takim podkładzie wykonywana jest hydroizolacja. Na taras można zastosować różne materiały – np. folię budowlaną lub papę układaną przy użyciu lepiku lub termozgrzewalną. Układa się ją na całej powierzchni tarasu, z 15 cm zakładem wywiniętym na ściany domu. Przeciwwodna izolacja tarasu musi być oddzielona od ścian, dlatego robi się w tym miejscu dylatacje, układając paski styropianu i zabezpieczając je silikonem. Na tak przygotowanej warstwie hydroizolacji tarasu wylewana jest właściwa płyta tarasowa z betonu o grubości ok. 10 cm. Także ona musi być zabezpieczona przed wilgocią, a to dlatego, że wnikająca w beton woda, zamarzając zimą, rozsadziłaby i skruszyła materiał. Do uszczelnienia płyty najczęściej stosuje się specjalne środki chemiczne. Dobrym rozwiązaniem jest też tzw. guma izolacyjna na tarasy, czyli dwuskładnikowy uszczelniacz na bazie polimerów, który tworzy elastyczną warstwę. Tak przygotowane podłoże jest gotowe do prac wykończeniowych. Bezpośrednio na warstwie folii można układać płytki ceramiczne lub deski tarasowe.
Tarasy umieszczone np. na stropie garażu czy nad wiatrołapem uważane są za kłopotliwe, gdyż dość często zdarzają się przecieki do pomieszczeń poniżej. Ich naprawa jest problematyczna i zwykle dość kosztowna, ale można jej uniknąć, poprawnie wykonując wszystkie warstwy, w tym warstwę hydroizolacyjną tarasu.
Podobnie jak na tarasie gruntowym, konieczne jest uformowanie spadku. Najłatwiej zrobić to podczas budowy domu i układania stropu nad pomieszczeniem. Ale spadek można formować także na istniejącym już stropie przy pomocy wylewki betonowej. Powinna ona mieć min. 3 cm grubości przy krawędziach tarasu. Trzeba jednak policzyć, czy uda się zbudować wszystkie warstwy tarasu tak, by ostatnia (wykończeniowa) znalazła się na wysokości poziomu podłogi w pomieszczeniu, z którego wchodzi się na taras (wysokie progi czy duża różnica poziomów są niewygodne w użytkowaniu i łatwo przy nich o wypadek).
Na wypoziomowanej wylewce znajdzie się właściwa izolacja tarasu. Można ją wykonać z różnych materiałów. Najpopularniejsze są papy i folie z polietylenu wysokiej gęstości (HDPE), które układa się na płycie tarasu w dwóch warstwach (na zakładkę). Ich zastosowanie sprawia, że takie hydroizolacje tarasów są dość tanie, ale oba materiały wymagają ułożenia warstwy dociskającej, wykonanej z betonu zbrojonego siatką przeciwprężną. To sprawia, że grubość warstw tarasu zwiększa się o 4–5 cm. Jeśli przestrzeni między stropem pomieszczenia pod tarasem a podłogą pomieszczenia z drzwiami tarasowymi jest niewielka, można zastosować materiały, które nie wymagają docisku. Należą do nich masy wodoodporne, które aplikuje się w dwóch warstwach (o łącznej grubości 2–4 mm), z których dolna pełni funkcję uszczelniacza, a górna jest klejem do płytek. Rozwiązaniem są także maty oddzielająco-drenujące, do których można bezpośrednio przyklejać płytki.
Poprawne ułożenie wszystkich warstw takiego tarasu jest trudne i wymaga od wykonawcy szczególnej staranności. W odróżnieniu od pozostałych przypadków, izolacja tarasu nad pomieszczeniem ogrzewanym to przede wszystkim ocieplenie stropu. Samą izolację przeciwwodną tarasu można wykonać na dwa sposoby i od wyboru metody zależy, w której warstwie znajdą się płyty styropianu.
Pierwszy jest podobny jak przy izolacji tarasu nad pomieszczeniem nieogrzewanym. Na warstwie z uformowanym spadkiem układa się ocieplenie, na nim wykonuje się wylewkę betonową (oddylatowaną od ścian), a na niej hydroizolację. Z uwagi na to, że warstwa termoizolacyjna ma zwykle ok. 10–12 cm, do izolacji tarasu najlepiej sprawdzą się materiały, które nie wymagają warstwy dociskowej (masy wodoszczelne albo maty drenujące).
Druga metoda to odwrócenie warstw. Na wylewce ze spadkiem układa się najpierw hydroizolację tarasu (najczęściej stosuje się papę termozgrzewalną lub membrany, takie jak do uszczelniania dachów). Nawierzchnię układa się na płytach styropianu (w tym wypadku używa się twardszego styropianu XPS). Może to być drewniany podest lub płyty betonowe. Na tak skonstruowanym tarasie można też założyć ogród.
Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:
a także w wybranych miastach:
firmy budowlane Szczecin
firmy budowlane Warszawa