Płatew dachowa w budownictwie jednorodzinnym najczęściej jest elementem drewnianym. Kształtowniki tego typu mogą być także stalowe. Płatwie metalowe zazwyczaj stosuje się jako elementy nośne konstrukcji dachowych na obiektach halowych.
Płatew pośrednia i kalenicowa to elementy o przekroju prostokątnym, zazwyczaj opierające się na słupach. Z kolei płatew stropowa jest umieszczana na niższym poziomie bezpośrednio na płycie stropu.
Płatwie dachowe to belki konstrukcyjne bezpośrednio podpierające krokwie. Ze względu na znaczne obciążenia muszą one mieć znaczne wymiary przekroju poprzecznego (np. 16×20 cm). Układ belek płatwiowych jest równoległy do linii kalenicy dachu. Podstawowym zadaniem płatwi jest przeniesienie obciążeń z pokrycia dachowego oraz przekazanie ich na układy nośne o układzie poprzecznym. Rozstaw belek płatwiowych jest zależny od parametrów nośności elementów pokrywających połacie oraz rozmieszczenia węzłów konstrukcji.
W budownictwie wyróżnia się następujące rodzaje płatwi drewnianych:
Dwa pierwsze typy belek płatwiowych są podpierane przez słupy oraz zastrzały (miecze), natomiast płatew stropowa jest umieszczana pod pionowymi elementami nośnymi (na płycie stropowej).
W budownictwie halowym stalowym również wykorzystuje się płatwie. Mają one formę kształtowników stalowych, które przenoszą obciążenia z pokrycia obiektu na znajdujące się pod nimi wiązary kratowe.
Płatwie dachowe są podstawowymi elementami więźby płatwiowo-kleszczowej. W tego typu konstrukcjach ciężar własny dachu oraz obciążenia zewnętrzne są przenoszone na ściany stolcowe, a następnie na dolne belki wiązarowe. Wspomniane ściany stolcowe to układy podłużne składające się ze słupów (stolców) oraz belek płatwiowych, których rozpiętość jest ograniczona dzięki zastosowaniu zastrzałów (mieczy).
Połączenie płatwi na słupie można realizować na różne sposoby. Istnieje możliwość połączenia tych dwóch elementów z wykorzystaniem tradycyjnych złączy ciesielskich, złączy z elementami metalowymi lub przez połączenie obu technik. Popularną metodą zapewnienia współpracy pomiędzy poziomą belką a pionowym słupem jest połączenie na zwidłowanie. W trakcie realizacji oparcia w górnej części słupa należy wykonać nacięcie w środku jego przekroju poprzecznego. Głębokość wrębu powinna być zbliżona do wysokości płatwi. Z kolei szerokość nacięcia zgodnie z zasadami wykonywania złączy ciesielskich nie może przekraczać 1/3 szerokości przekroju poprzecznego słupa. W przypadku gdy szerokość belki płatwiowej przekracza dopuszczalny wymiar nacięcia, w planowanym miejscu styku należy pocienić jej wymiar. Po przygotowaniu elementów wykonanie połączenia polega na osadzeniu płatwi we wspominanym nacięciu słupa.
Podczas realizacji więźby płatwiowo-kleszczowej istotne jest także właściwe oparcie i zapewnienie współpracy pomiędzy płatwią a krokwiami. W tym przypadku często stosowanym rozwiązaniem jest wykonanie połączenia na wrąb. Prace należy rozpocząć od wykonania wspomnianego wrębu w każdej z krokwi. Podobnie jak w przypadku połączenia na zwidłowanie szerokość wycinka elementu nie może przekraczać 1/3 danego wymiaru (w tym przypadku wysokości) przekroju poprzecznego. Jako wzmocnienie złącza ciesielskiego można stosować kształtowniki metalowe przytwierdzane za pomocą wkrętów.
Więźba płatwiowo-kleszczowa jest zazwyczaj stosowana w budynkach o znacznych wymiarach w obu kierunkach. W przypadku długich obiektów kłopotliwy staje się zakup płatwi odpowiadających rozstawowi ścian szczytowych. W takiej sytuacji konieczne staje się wykonanie belek płatwiowych z połączenia mniejszych elementów. W takim przypadku bardzo istotną kwestią jest wykonanie odpowiednich połączeń pomiędzy poszczególnymi elementami składowymi zapewniającymi ciągłość płatwi i niezmieniającymi schematu pracy założonego w projekcie. Często stosowanym rozwiązaniem jest planowanie miejsc styków sąsiadujących krótkich belek w miejscach podparcia (występowania słupów). Należy jednak pamiętać, że realizacja tego wariantu zmienia charakter pracy całego układu, ponieważ belka ciągła staje się w takim przypadku wieloprzęsłowa. Zastosowanie przedstawionej metody jest więc możliwe tylko po konsultacji z uprawnionym konstruktorem, który określi, o ile należy zwiększyć wymiary przekroju poprzecznego belek płatwiowych. Dużo bezpieczniejszym (zapewniającym większą nośność) rozwiązaniem jest łączenie sąsiadujących belek na nakładkę lub zamek. W pierwszym przypadku nakładkę można ukształtować prosto lub pod skosem. Zamki zazwyczaj są wykonywane pod kątem. W każdym przypadku w połączeniu należy zastosować łączniki mechaniczne.
Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:
a także w wybranych miastach:
firmy budowlane Szczecin
firmy budowlane Warszawa