Papa termozgrzewalna jest popularnym materiałem stosowanym do układania hydroizolacji, uszczelniania dachów oraz używanym niekiedy jako pokrycie dachowe.
Papa termozgrzewalna różni się od papy starszego typu budową i sposobem układania. Niegdyś pasy papy łączyło się przy użyciu lepiku. Ta metoda miała jednak sporo wad – na przykład taką, że lepik na dachach pod wpływem temperatury tracił swoje właściwości i konieczne było jego ponowne naniesienie. Papa termozgrzewalna nie wymaga zastosowania lepiku. Ma fabrycznie wykonany zakład, który rozgrzewa się i łączy z sąsiednim pasem, tworząc trwałe i szczelne połączenie. Co więcej, można ją kłaść nawet w temperaturze oscylującej w granicach zera, co przy układaniu pap tradycyjnych jest niemożliwe.
Materiał zbudowany jest z dwóch warstw bitumu – masy asfaltowej oksydowanej lub wzbogaconej polimerami (najczęściej typu SBS, rzadziej APP), które wzmacniają ją i nadają elastyczność. Między tymi warstwami znajduje się osnowa, która może być wykonana np. z włókien szklanych (są bardzo wytrzymałe i odporne na zerwanie, ale mało rozciągliwe), włókniny poliestrowej (ma dużą rozciągliwość dochodzącą do 50%) lub kompozytu, czyli połączenia włókniny poliestrowej z siatką z włókien szklanych (są bardzo wytrzymałe). Od rodzaju osnowy zależą właściwości papy termozgrzewalnej, takie jak rozciągliwość, odporność na przebicie czy zerwanie. Ważna jest też gramatura osnowy, która wpływa na trwałość papy. Powinna ona wynosić nie mniej niż 200 g/m2 – im większa, tym lepszej jakości jest osnowa i lepsze właściwości papy.
Papy tego typu używa się do wykonywania izolacji przeciwwodnych fundamentów, ścian fundamentowych i piwnicznych, a także nawierzchni tarasów. Używana jest również do krycia dachów. Papa termozgrzewalna podkładowa używana jest najczęściej w pierwszych trzech zastosowaniach (izolacje są zwykle wielowarstwowe, papa jest przykryta innym materiałem i nie musi mieć wytrzymałości i cech materiału nawierzchniowego). W przypadku krycia dachów przy użyciu papy układa się ją na pełnym deskowaniu przed zamocowaniem właściwego pokrycia np. z gontu bitumicznego, blachy lub dachówki.
Dachy płaskie w domach jednorodzinnych rzadko wykańczane są papą – zwykle inwestorzy preferują bardziej efektowne materiały. Natomiast papy podkładowej często używa się na płaskich dachach układanych w konstrukcji odwróconej (tzw. dach balastowy). Papa termozgrzewalna nie jest w nich materiałem nawierzchniowym, lecz układa się ją na stropie jako pierwszą warstwę, a na niej kolejno termoizolację z odpornych płyt XPS i warstwę obciążająca konstrukcję dachu – z płyt betonowych, żwiru, kamienia lub żyznej ziemi w tzw. dachach zielonych. Ze względu na swoją konstrukcję dachy takie powinny być odpowiednio wentylowane.
Papa termozgrzewalna nawierzchniowa stanowi natomiast właściwe pokrycie dachu. Od papy podkładowej wizualnie odróżnia ją wierzchnia posypka o większej granulacji i większej palecie kolorystycznej. Oczywiście posypka nie jest jedynie ozdobą – jej zadaniem jest ochrona warstwy bitumicznej papy przed czynnikami atmosferycznymi, promieniowaniem słonecznym czy zmienną temperaturą.
Specjalny rodzaj papy termozgrzewalnej może być układany w systemie jednowarstwowym, ale znacznie bardziej popularny jest układ wielowarstwowy.
Jak każdy materiał warstwowy papa termozgrzewalna może mieć zróżnicowaną grubość – od 2,5 do 5 mm. Ten parametr jest istotny dla możliwości zastosowania papy. Te przeznaczone do wykonywania hydroizolacji i jako podkład pod pokrycia dachowe mogą być cieńsze, natomiast papa termozgrzewalna nawierzchniowa powinna mieć co najmniej 4,5 mm grubości.
Sprzedawana w rolach papa termozgrzewalna ma wymiary pozwalające ułożyć ją na powierzchni 4, 5, 6, 7,5 i 10 m2.
Układanie papy termozgrzewalnej jest możliwe, gdy temperatura jest dodatnia, nie pada deszcz czy śnieg. Ważne, by przed montażem papa była przechowywana w odpowiedniej temperaturze – składowana na mrozie staje się sztywna.
Tradycyjną papę przykleja się na rozgrzany lepik, ale do mocowania pap termozgrzewalnych nie jest on potrzebny. Papa fabrycznie ma na spodzie warstwę bitumu, który po rozgrzaniu palnikiem roztapia się i pełni funkcję kleju. Dzięki temu rozwiązaniu papa dobrze przylega do podłoża. Kolejne pasy papy trwale łączy się ze sobą, wykonując dość szeroki zakład (8–15 cm), co pozwala na stworzenie jednolitej i wodoszczelnej powierzchni. Jeśli papa układana jest dwuwarstwowo, trzeba zadbać o to, by łączenia w obu warstwach „mijały” się. W tym celu pasy papy przesuwa się o połowę szerokości.
Trwałość tak ułożonej papy termozgrzewalnej szacowana jest na kilkadziesiąt lat i w przeciwieństwie do powierzchni wykonanych z pap tradycyjnych nie wymaga ona konserwacji.
Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:
a także w wybranych miastach:
firmy budowlane Białystok
firmy budowlane Bydgoszcz