Tarasy budowane na gruncie to doskonałe rozwiązanie zarówno w domach jednorodzinnych z dużymi ogrodami, jak i w szeregówkach z niewielkimi ogródkami przydomowymi. Architektonicznie stanowią one łącznik pomiędzy zieloną przestrzenią zewnętrzną i wnętrzem mieszkalnym.
Tarasy posadowione na gruncie najczęściej buduje się z materiałów drewnianych lub kompozytowych. Zewnętrzną, widoczną warstwę stanowią deski, które opierają się na szkielecie zbudowanym z samych legarów bądź na bardziej zaawansowanej konstrukcji złożonej z fundamentów, belek oraz oczywiście legarów podpierających bezpośrednio deski tarasowe.
Legary to elementy konstrukcji tarasów drewnianych lub kompozytowych posadowionych na gruncie. Stanowią podporę dla desek tarasowych i mogą być wykonane z różnych materiałów. Najczęściej stosuje się aluminium, kompozyt i drewno.
Niezależnie od tego, czy układamy legary pod deski kompozytowe, czy drewniane, a także bez względu na materiał, z jakiego wykonana jest konstrukcja tarasu, istnieją dwa sposoby jego budowy na gruncie.
Pierwszy z nich to zabudowa tarasu bezpośrednio na gruncie. W takim wypadku legary układa się na utwardzonym podłożu, a następnie montuje do nich deski tarasowe. Drugi sposób to posadowienie tarasu na słupkach nośnych lub bloczkach. Ta metoda jest nieco bardziej skomplikowana i wymaga nie tylko wylania fundamentu, ale również stworzenia konstrukcji rusztu krzyżowego z belek i legarów. Czym jest ruszt krzyżowy? Słupki fundamentowe nie stanowią podpory dla legarów, lecz dla belek, na które prostopadle kładzie się legary, a na nie prostopadle deski. Innymi słowy, ponieważ deski mocuje się zwykle równolegle do okna tarasowego, legary muszą zostać zainstalowane prostopadle do nich (i do okna), z kolei belki równolegle do desek.
Wybór metody budowy tarasu na gruncie zależy przede wszystkim od rodzaju podłoża, ale również od wysokości okna tarasowego nad poziomem ogrodu. Jeśli jest ona większa niż 20 cm, należy wybudować fundamenty i dopiero na nich oprzeć konstrukcję tarasu, a następnie zamontować deski.
Instalując legary, nie można zapominać o zachowaniu odpowiedniego spadku (co najmniej 1%, czyli 1 cm na każdy 1 m głębokości tarasu), a także o separacji drewna od betonowych bloczków czy ścian domu. Jest to niezbędne ze względu na szkodliwą wilgoć, która gromadzi się w każdej możliwej szczelinie. Separację stanowią najczęściej niedrogie i łatwo dostępne gumowe podkładki pod legary tarasowe, które można montować poziomo lub pionowo.
Kiedy kupujemy gotowy system kompozytowy, to zwykle producent dobiera liczbę legarów, a także ich grubość oraz szerokość. Jeżeli decydujemy się na zakup drewnianych desek tarasowych, sami musimy zadecydować o zagęszczeniu legarów i dobrać ich parametry.
Zalecane wymiary legarów drewnianych wynoszą co najmniej 45×70 mm. Kiedy układa się je bezpośrednio na podłożu, w razie potrzeby można użyć większych - np. gdy chcemy osiągnąć równy poziom z posadzką wewnątrz domu, co daje doskonały efekt wizualny. Zagęszczenie legarów zależy głównie od grubości desek tarasowych. Im grubsza deska, tym rzadziej mogą być rozmieszczone legary. Normą są odległości od 30 do 60 cm.
Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:
a także w wybranych miastach:
firmy budowlane Kielce
firmy budowlane Kraków