Gładź podłogowa, nazywana też szlichtą, jastrychem czy po prostu wylewką, to warstwa układana bezpośrednio pod posadzką. Od dobrej wylewki zależy trwałość posadzki i równy poziom podłogi.
Dla osób zajmujących się budową oraz wykończeniem pojęcie szlichty nie powinno być obce. Jednak laicy mogą nie wiedzieć, czym ona właściwie jest oraz jak o nią zadbać. Wylewka, zwana również gładzią podłogową, musi zostać wykonana w należyty sposób. Tylko wtedy mamy pewność, że położona na niej podłoga nie będzie się wypaczać i posłuży użytkownikowi przez wiele lat.
Szlichta to zwyczajowe określenie wylewki cementowej lub anhydrytowej, na którą kładzie się materiały wykończeniowe - płytki, panele, parkiet lub wykładzinę. Jej prawidłowe wykonanie ułatwi wykończenie mieszkania, czyli bezproblemowe położenie glazury czy ułożenie podłogi. Nieprawidłowe przygotowanie wylewki może z kolei powodować jej pękanie, co po jakimś czasie spowoduje uszkodzenia materiału wykończeniowego, np. płytek czy paneli.
Szlichty najczęściej wykonuje się z mieszaniny piasku, wody i cementu w odpowiednich proporcjach. Niekiedy dodaje się również plastyfikator, który poprawia plastyczność, mieszalność, ścieralność i jakość wylewki. Grubość wylewki bez styropianu powinna wynosić przynajmniej 4 cm, a jeśli zastosowany został styropian - 5 cm. W przypadku ogrzewania podłogowego dodaje się jeszcze 1 cm. W przypadku tak zwanych podłóg pływających bezpośrednio po poziomowaniu i ewentualnie dobraniu styropianu kładzie się folię, dzięki której przy ścianach można zastosować piankę dylatacyjną. Podobne działania podejmuje się wtedy, gdy wylewka jest już położona - wtedy tworzy się szczeliny dylatacyjne, aby zapobiec pęknięciom wylewki. Istnieje również możliwość wykonania podkładu zespolonego, czyli wylewki na odpowiednio przygotowanym, oczyszczonym uprzednio podłożu.
Aby zabezpieczyć szlichty przed pękaniem powstającym np. w wyniku osiadania budynków, stosuje się zbrojenie w postaci siatek ze stali lub włókien szklanych oraz zbrojenie rozproszonego polipropylenu. Użycie odpowiedniego materiału zbrojeniowego jest uzależnione od grubości podkładu - np. poniżej 2,5 cm grubości zaleca się stosowanie siatek z włókna szklanego. Oprócz tego warto zastosować siatki w miejscach newralgicznych (garaż, kotłownia) oraz tam, gdzie krzyżują się różnego rodzaju instalacje. Ewentualnie przejścia i dylatacje również są miejscami, gdzie można zastosować siatkę. Zapobiega to klawiszowaniu się wylewki, czyli inaczej jej odkształcaniu.
Gładzie podłogowe są przeznaczone do układania na sucho lub mokro. Przy metodzie na mokro używa się gotowych mieszanek z dodatkiem odpowiedniej ilości wody. Wytrzymałość szlichty podłogowej, którą podaje się w megapaskalach (MPa), określa ich odporność na ściskanie. Przy szlichtach układanych w częściach mieszkalnych wartość tego współczynnika powinna wynosić 12 MPa, a w garażu około 20 MPa. Wytrzymałość samej wylewki określa się również parametrem F, który oznacza odporność na zginanie. W mieszkaniach oraz korytarzach przyjęło się wykonywanie szlicht o oznaczeniu F4. Oznaczenie F6 znane jest np. z loggii, balkonów czy tarasów, gdzie elementy konstrukcyjne są mocniej obciążone.
Szlichta betonowa to połączenie cementu z kruszywami i materiałami dodatkowymi, które modyfikują właściwości mieszanki. Wylewki betonowe najczęściej używane są w roli podkładu pod wykończenie podłogi. Z powodzeniem mogą jednak także pełnić funkcję samodzielnej posadzki - takie rozwiązanie jest coraz częściej stosowane w nowoczesnych wnętrzach. Do zalet posadzek betonowych można zaliczyć przede wszystkim wysoką nośność. Grubość wylewki zależna jest od danego projektu. Wylewka betonowa ma zazwyczaj konsystencję gęstej lub półsuchej masy. Jej zaletą jest niska cena, przez co jest ona najczęściej wybierana przez inwestorów.
Wylewka cementowa to mieszanina cementu portlandzkiego z piaskiem. Można ją stosować na zewnątrz (np. na tarasach czy balkonach) oraz wewnątrz budynków. Właściwości szlichty pozwalają na jej wykorzystanie do wykonania posadzek w pomieszczeniach gospodarczych oraz garażach. Grubość wylewki cementowej powinna wynosić 6-8 cm. Odporność gładzi podłogowej na ściskanie sięga nawet 30 MPa.
Wylewka anhydrytowa należy do wylewek samopoziomujących. Jest wytwarzana z anhydrytu, czyli bezwodnego siarczanu wapnia. Wykorzystanie tego materiału pozwala na bezproblemowe pozbycie się wszelkich krzywizn. Warto także zwrócić uwagę na brak konieczności wykonywania przerw dylatacyjnych pomiędzy ścianą a wylewką. W przypadku innych rodzajów gładzi podłogowych szczeliny dylatacyjne stanowią ochronę przed odkształceniami na skutek różnych czynników, takich jak np. rozszerzanie się pod wpływem temperatury. Kolejną ważną zaletą jest mniejsza masa podkładu niż w przypadku materiałów na bazie betonu i cementu. Z tego powodu dobrze sprawdza się ona na ogrzewaniu podłogowym. Minusem tego rodzaju szlichty jest fakt, że anhydryt nie jest odporny na mróz i wodę, dlatego nie zaleca się układania go na zewnątrz czy w łazience.
Pielęgnacja wykonanej szlichty jest kluczowa dla jej późniejszych właściwości. Istnieje kilka istotnych zasad, których powinno się bezwzględnie przestrzegać. Po pierwsze nie można wchodzić na świeżo wykonaną wylewkę. Należy wstrzymać się przynajmniej do następnego dnia, aby materiał zdążył związać.
Dzień po położeniu wylewki należy ją przykryć folią, aby opóźnić wiązanie - w przeciwnym razie mogłaby się skurczyć i zacząć pękać. Dodatkowo gładź podłogową można zwilżyć wodą.
Posadzki cementowe powinny schnąć 28 dni - tyle czasu potrzeba do pełnego związania. Szlichtę przed położeniem posadzki należy wygrzać. Producenci desek podłogowych w przypadku reklamacji wymagają przedstawienia protokołu takiego wygrzewania. Warto również pamiętać o dokładnym zbadaniu wilgotności samej wylewki. Tylko dzięki temu będziemy mieć pewność, że nasza nowa podłoga nie ulegnie uszkodzeniu w trakcie użytkowania.
Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:
a także w wybranych miastach:
firmy budowlane Warszawa
firmy budowlane Białystok