Zbiorniki buforowe umieszcza się w instalacjach z kotłami gazowymi, pompami ciepła lub innymi źródłami energii. Ich zadaniem jest zwiększenie objętości wody w instalacji grzewczej. Rozwiązanie to ma eliminować pracę kotłów w krótkich cyklach, które negatywnie wpływają na ich sprawność oraz trwałość.
W zbiorniku buforowym magazynowana jest woda grzewcza zasilająca instalację centralnego ogrzewania. Od zasobnika akumulacyjnego odróżnia go przede wszystkim objętość. Zastosowanie zbiornika buforowego pozwala obniżyć koszty ogrzewania oraz wydłużyć żywotność źródła ciepła dzięki ograniczeniu częstotliwości uruchamiania się kotła, pompy ciepła lub innego źródła ciepła.
Najprostszy podział zbiorników klasyfikuje je na proste oraz kombinowane. Najprostsze modele nie mają wężownicy, jednak pomimo tego mogą być podłączone do kilku źródeł ciepła. Zbiorniki kombinowane mogą być wyposażone w jedną, dwie, a nawet trzy wężownice, najczęściej spiralne. Zbiorniki z więcej niż jedną wężownicą najczęściej mają większy rozmiar i mogą służyć np. do połączenia kotła na paliwo stałe, który pracuje w układzie otwartym z pozostałą częścią instalacji pracującej w układzie zamkniętym. Zbiorniki z wbudowanymi wężownicami służą do produkcji ciepłej wody użytkowej.
Najważniejszą cechą bufora ciepła jest jego budowa, która pozwala na warstwowy układ wody w zbiorniku. Woda gorąca z racji swojej gęstości jest lżejsza niż zimna, przez co znajduje się nad warstwą zimnej wody. Bufor przechowuje ciepło z niewielkimi stratami, co pozwala pobierać wodę w dowolnych ilościach dokładnie wtedy, gdy jest ona potrzebna. Na wyjściu z bufora ciepła montuje się termostat, który dozuje ilość ciepła w taki sposób, by utrzymać zadaną temperaturę. Jeśli pobór wody jest niewielki i krótkotrwały, do jego pokrycia najczęściej wystarczy woda zgromadzona w zasobniku ‒ wówczas kocioł nie włącza się. Im większy jest zasobnik, tym rzadziej uruchamia się kocioł. Jeśli się włączy, pracuje dłużej, wytwarzając ciepło do ogrzewania oraz podgrzewając ciepłą wodą użytkową. Dzięki warstwowemu układowi wody w buforze nie jest wymagane nagrzewanie całego bufora do wysokiej temperatury, aby można było z niego pobierać gorącą wodę.
Zbiornik buforowy jest potrzebny w sytuacji, gdy:
Zbiorniki buforowe nie sprawdzą się w domach energooszczędnych, a także niedokładnie ocieplonych, o dużych stratach ciepła.
Najważniejszym czynnikiem przy doborze zbiornika buforowego jest rzeczywiste zapotrzebowanie budynku na energię cieplną. Przyjmuje się, że jeśli zbiornik buforowy będzie standardowym elementem stabilizującym, to na każdy kW mocy nominalnej powinno przypadać 20 l pojemności zbiornika. Gdy bufor ma pełnić funkcję magazynu energii przy wykorzystaniu pompy ciepła w nocnej taryfie, odpowiednia będzie pojemność na poziomie 30-40 l na 1 kW mocy nominalnej na każdą prognozowaną godzinę jej wyłączenia. Najpopularniejszym rozwiązaniem jest zbiornik buforowy 1000 l. Taka wielkość sprawia, że kocioł c.o. w domu jednorodzinnym będzie uruchamiany tylko raz na dobę. Dla dużych instalacji grzewczych można wybrać zbiorniki buforowe o pojemności 2000 l lub 3000 l.
Kolejna istotną kwestią jest dobór zbiornika ze względu na rodzaj i liczbę wężownic. Wybierając zbiornik, należy przeanalizować, z ilu potencjalnie źródeł energii będzie zasilany.
Do zalet stosowania zbiorników buforowych można zaliczyć:
Sprawdź zlecenia w wybranych województwach:
a także w wybranych miastach:
firmy budowlane Częstochowa
firmy budowlane Katowice